41
ب) مهرورزى و دوستى
از ديدگاه اسلام، مهربانى و محبت ورزيدن، مايه قوام و برپايى جامعه انسانى است و بدون مهربانى، نظام اجتماع بشرى، سرد و بى‌روح و زيبايى‌هاى زندگى به كام انسان تلخ و بى‌معناست.
كسى كه آدمى را براى زندگى اجتماعى آفريده، احساس نياز به اين پيوند و رابطه را نيز در وجود او قرار داده است. او خود رحمان، رحيم، ودود، رئوف و عطوف است و هم بندگانش را بر اين سرشت آفريده است. خداى مهربان، بندگانش را به محبت و مهرورزى تشويق مى‌كند و اهل مهر و عاطفه را جزو اصحاب ميمنه معرفى مى‌نمايد؛ كسانى كه نامه اعمالشان به دست راستشان داده خواهد شد يا كسانى كه وجودشان سرشار از يمن و بركت براى خودشان و ديگران است. آنگاه مى‌فرمايد:
( ثُمَّ كٰانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَوٰاصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَوٰاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17)
أُولٰئِكَ أَصْحٰابُ الْمَيْمَنَةِ ) (بلد: 17 و 18)
سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده‌اند و يكديگر را به صبر و استقامت و مهربانى و عطوفت توصيه كرده‌اند؛ اينان اصحاب يمين هستند.
رسول گرامى اسلام(ص)نيز استحكام پيوند و مودّت و مهربانى مؤمنان