51
دوران آشورى‌ها (795 ق.م - 600 ق.م)
آشورى‌ها يكى از اقوام سامى‌تبار بودند كه در شمال عراق و در شرق سوريه زندگى مى‌كردند و توانستند به تدريج حكومت‌هاى محلى پيرامون خود را از بين برده و امپراتورى وسيعى را بنا نهند. مهم‌ترين پادشاهان آنان، «آشور بانى پال»، «آشور ناصر پال» و «سنحاريب» مى‌باشد.
دوران مادها (612 ق.م - 553 ق.م)
مادها يكى از اقوام آريايى بودند كه در منطقه كردستان امروزى زندگى مى‌كردند و پايتخت آنان شهر اكباتان يا همدان فعلى بود و توانستند امپراتورى وسيعى را بنا نهند كه بخش شمالى بين‌النهرين و شرق سوريه را نيز دربر مى‌گرفت. مادها در سال 612 ق.م توانستد امپراتورى آشور را شكست داده و پايتخت آنان «نينوا» را ويران سازند. قدرت فراوان مادها باعث ترس و وحشت پادشاهان بابلى گرديد و باعث شد تا با مادها قرارداد صلح منعقد نمايند و «بخت‌النصر» پادشاه بابلى با دختر «سياخاريس» پادشاه ماد ازدواج كرد و باغ‌هاى معلق بابل را براى وى ساخت. در سال 553 ق.م كورش توانست امپراتورى ماد را تصرف كرده و امپراتورى هخامنشيان را بنيان نهد.
دوران هخامنشيان (550 ق.م - 330 ق.م)
كورش مؤسس سلسله پادشاهان هخامنشى بود و توانست در سال 553 ق.م حكومت ماد را از بين برده و تمامى متصرفات آن را به حكومت خود بيفزايد. پس از كوروش پسرش «كمبوجيه» به قدرت رسيد و در سال 525 ق.م مصر را به تصرف خود درآورد.
آخرين پادشاه اين سلسله «داريوش سوم» بود كه از سال 336 ق.م تا 330 ق.م حكومت نموده و عاقبت در سال 330 ق.م از اسكندر مقدونى شكست خورد و سلسله پادشاهان هخامنشى منقرض گرديد. سوريه در طول حكومت هخامنشى تحت سيطره ايران قرار داشت.