50ق.م توسط گوتى‌ها و قبايل كوهستانى منقرض شد.
دوران آمورى‌ها (2200 ق.م - 1880 ق.م)
در اواخر دوران آكادى ها، أمورى‌ها در شرق سوريه پراكنده شده و به تدريج قدرت گرفته و توانستند به سرزمين بين‌النهرين نفوذ نمايند. أمورى‌ها مردمى سامى‌تبار بودند و أمورو به معنى غرب است و چون آن‌ها در غرب سرزمين بين‌النهرين زندگى مى‌كردند بدين نام خوانده مى‌شدند.
دوران آرامى‌ها (1800 ق.م - 795 ق.م)
آرامى‌ها مردمى سامى‌نژاد بودند كه بنابر گمان بسيارى از باستان‌شناسان در جنوب شبه جزيره عربستان زندگى مى‌كرده و سپس به سوى سرزمين‌هاى حاصلخيز شمال مهاجرت كرده و در سوريه مستقر شدند. زبان اين قوم آرامى بوده و لهجه‌هاى متعددى دارد. آنان توانستند بر مناطق وسيعى از سوريه و عراق سيطره يابند. سرزمين تحت سيطره آنان «سرزمين آرام» ناميده مى‌شد كه بعدها نام آن به سوريه تغيير يافت. مهم‌ترين شهرهاى آنان دمشق و حماه بود. از مشهورترين پادشاهان آنان مى‌توان از «حزائيل» و «بن هدد» نام برد. زبان آرامى تا زمان حمله اعراب به سوريه، زبان رايج در سوريه بود.
پادشاه آشورى «تگلات فلاسر» در قرن دهم قبل از ميلاد به دولت آرامى‌ها يورش برده و آن را متلاشى كرد، اما چندى نگذشت كه آشورى‌ها عقب نشينى كرده و آرامى‌ها مجدداً بر منطقه سيطره يافتند، به طورى كه در سنگ نوشته‌هاى آشورى از دولت آرامى سخن گفته شده و نام پادشاه آن «أبى سلمو» ذكر شده است. اما چندى نگذشت كه آشورى مجدداً به دولت آرامى‌ها يورش برده و آن را كاملاً تحت تصرف خود درآوردند و از آن هنگام سرزمين جزيره ابن عمر در شرق سوريه به تصرف آشورى‌ها در آمده و به عنوان يكى از ولايت‌هاى آن محسوب گرديد.