42حمص در سال 540 م. و در روزگار پادشاهى انوشيروان تحت تصرف امپراتورى ايران قرار گرفت و در طى سال‌هاى 611 تا 614 م. نيز مجدداً در زير سيطره ايران قرار داشت و در سال 633 م. مصادف با 12 قمرى اين شهر به وسيله مسلمانان و به دست ابوعبيده جراح فتح گرديد.
در اين شهر آرامگاه خالد بن وليد و رابعه عدويه 1 و ابوموسى اشعرى و عمربن عبدالعزيز وكعب الاحبار قرار دارد.
شهر باستانى تدمر يا پالميرا در استان حمص قرار دارد و يكى از مهم‌ترين آثار باستانى سوريه به شمار مى‌رود.
5. استان حماه
مركز اين استان شهر حماه است و رودخانه عاصى از وسط اين شهر مى‌گذرد. در اطراف شهر دشت‌هاى وسيع كشاورزى قرار دارد كه اين دشت‌ها به وسيله آسياب‌هاى آبى سيراب مى‌گردند و به همين علت بر اين شهر نام «شهر آسياب‌هاى آبى» اطلاق مى‌گردد. تعداد آسياب‌هاى اين شهر 16 آسياب مى‌باشد. فاصله اين شهر از دمشق 209 كيلومتر و از حلب 150 كيلومتر است.
حماه شهرى بسيار قديمى است كه تاريخ آن به هزاره پنجم قبل از ميلاد مى‌رسد.
برخى معتقدند كه نام حماه از واژه قديمى «حامات» به معنى قلعه گرفته شده است و علت اين تسميه قلعه باستانى و نيمه ويرانه شهر است كه بر روى تپه‌اى در وسط شهر قرار دارد، و برخى ديگر معتقدند كه علت تسميه اين است كه شهر حماه توسط حمث بن كنعان ساخته شده است كه اين موضوع افسانه‌اى بيش نيست و برخى ديگر معتقدند كه اين شهر توسط يك پادشاه آرامى به نام «حماه» ساخته شده است. نام اين شهر در دوران حكمرانى سلوكى‌ها «أبيفانيا» بود. اين شهر همچنين به نام «شهر ابى الفداء» نيز ناميده