40و اين استان از لحاظ مساحت پنجمين استان بعد از استان‌هاى حمص، دير الزور، حسكه و رقه مى‌باشد. اما از لحاظ جمعيت اولين استان كشور به شمار مى‌رود و استان‌هاى حمص، حماه، حومه دمشق و دمشق بعد از آن قرار مى‌گيرند. از لحاظ اهميت اقتصادى و صنعتى اين شهر دومين شهر سوريه بعد از دمشق مى‌باشد و گويند كه نام حلب به معنى شير دوشيده است و چون اين شهر قبلاً محل سكونت حضرت ابراهيم عليه السلام بوده و آن حضرت روزهاى جمعه شير گوسفندانش را به فقرا صدقه مى‌داد، 1 آنان اين محل را به همين نام ناميدند، البته قابل ذكر است كه اين داستان افسانه‌اى بيش نيست و احتمالاً نام حلب يك نام باستانى است كه به زبان‌هاى كهن آرامى و يا فنيقى باز مى‌گردد. در دوران رومى‌ها به اين شهر «آلپو» گفته مى‌شد. اين شهر در سال 17 قمرى به دست ابوعبيده جراح فتح شد. سيف‌الدوله حمدانى در سال 333 قمرى بر حلب استيلا يافت و در زمان او پرچم تشيع در سوريه به اهتزاز درآمد. سلجوقيان تلاش‌هاى زيادى براى ريشه‌كنى تشيع از اين شهر نمودند اما موفقيت چندانى نيافتند تا اين كه عاقبت صلاح‌الدين ايوبى با تصرف شهر و قتل عام شيعيان توانست ريشه شيعيان را در اين شهر بخشكاند و بعدها «شيخ نوح حنفى» فتواى كفر شيعه را صادر و خون آنان را مباح اعلام كرد و با اين فتواى ظالمانه، شيعيان يا كشته شده و يا ناچار به مهاجرت از اين شهر شدند، امروزه عده قليلى از شيعيان در روستاهاى اطراف حلب نظير الزهرا، النبل و فوعه همچنان زندگى مى‌كنند.
از آثار باستانى حلب مى‌توان از: قلعه حلب، موزه حلب، مسجد اموى حلب، مسجد و مقبره شيخ شهاب‌الدين سهروردى و كاروانسراها و مساجد قديمى آن نام برد. شهر حلب تعدادى زيارتگاه شيعى دارد كه عبارتند از مشهد الحسين عليه السلام يا مسجد نقطه، مشهد محسن بن الحسين عليه السلام كه درحقيقت نام سقط آن حضرت مى‌باشد. مزار ابن شهر آشوب يكى از علماى بزرگ شيعه و قبور برخى از علماى بنى زهره در كنار مشهد محسن قرار دارد. ضمناً مرقد حضرت زكريا در داخل شبستان جامع الكبير (اموى) و در