25مناقب 115/2 گويد: چون على(ع) روى سينه عمرو نشست تا سرش را جدا كند او به مادر حضرت دشنام داد و آب دهان به صورتش افكند. حضرت خشمناك شد و از بيم آن‌كه مبادا او را براى انتقام خويش بكشد برخاست و وى را رها كرد، بعد كه خشمش فروكش كرد سر عمرو را براى رضاى خدا از بدن جدا كرد.
به روايت شيخ مفيد 55/ اميرالمؤمنين(ع) سر عمرو را جدا كرد و با خود آورد مقابل رسول خدا گذاشت. در اين لحظه پيامبر ارزش و عظمت كار آن حضرت را بيان كرد و براى هميشه جاودانه ساخت، به نقل تاريخ بغداد 19/12، مستدرك حاكم 32/3 و مجمع البيان 343/8 فرمود:
«لَضَرْبَةُ عَلِيٍّ يَوْمَ الْخَنْدَقِ أَفْضَلُ مِنْ عِبادَةِ الثَّقَلَيْنِ».
هر آينه ضربت على در روز خندق برتر از عبادت جن و انس است.
شيخ مفيد 56/ و ابن ابى‌الحديد 62/19 روايت كرده‌اند كه پس از كشته شدن عمرو، پيامبر(ص) فرمود:
«اَلآنَ نَغزُوهُم وَ لا يَغْزُونا».
هم اينك ما به جنگ آنان مى‌رويم و آنان ديگر به جنگ ما نمى‌آيند.
قراردادى كه امضا نشد
ابن‌اسحاق 234/3 و واقدى 477/2 نقل كرده‌اند كه وقتى دوران محاصره طول كشيد و مسلمانان دچار سختى شدند رسول خدا(ص)