39به‌راستى كه شخص، مرتكب گناه مى‌شود و بر اثر آن، از نماز شب محروم مى‌گردد و هر آينه اثر كار بد در [روح و جان] صاحبش سريع‌تر از اثر كارد در گوشت است.

2. دورى از رحمت الهى

گناه‌كار مشمول رحمت الهى قرار نمى‌گيرد. خداوند درباره گروهى از بنى‌اسراييل مى‌فرمايد: پس آنان را به سبب پيمان‌شكنى‌شان لعنت كرديم ¹ لعنت خدا يعنى دور ساختن از رحمت خويش. بر اين اساس خداوند درباره توبه‌كننده مى‌فرمايد: فَإِنَّ اللّٰهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ (مائده: 39) توبۀ خدا بر بندگان به معناى بازگشت رحمت او به آنان است. بنابراين گناهكار قبل از توبه از رحمت خداوند دور بوده است. ²

3. اجابت نشدن دعا

گناه، مانع استجابت دعا است. امام باقر(ع) مى‌فرمايد:

إِنَّ الْعَبْدَ يَسْأَلُ اللهَ الْحَاجَةَ فَيَكُونُ مِنْ شَأنِهِ قَضَاؤُهَا الي أَجَل قَريبٍ اوْ الى وَقْتٍ بَطِيءٍ فَيُذْنِبُ الْعَبدُ ذَنْباً فَيَقُولُ الله - تَبَارَك وَ تَعالى - لِلْمَلَكِ لاتَقْضِ حاجَتَهُ وَاحْرِمْهُ إِيّاها فَإِنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطي وَاسْتَوجَبَ الْحِرْمانَ مِنّي.