49اقدام بخت‌النصر در برابر عرب‌ها و ساخت و ساز حير براى آنها در تاريخ طبرى و معجم‌البلدان، به طور مفصّل و مبسوط نقل شده است. صاحب معجم‌البلدان، در اين خصوص مى‌گويد:
بى‌گمان در آغاز فرود آمدن عرب‌ها در سرزمين عراق و استقرار در آن سامان و انتخاب «حيره» و «انبار»، به عنوان محلّ سكونت و زندگى، خداى متعال به «يوحنّا» پسر اختيار، پسر رزبابل، پسر شائيل پسر يهودا، پسر يعقوب پيامبر(ع)، وحى فرمود كه نزد بخت‌النصر برود و به او دستور دهد تا با عرب‌ها كه خانه‌هايشان، در و پيكر و چفت و بست ندارد، وارد جنگ شود و آنان را با سپاهيان خود، به محاصره در آورد؛ سپس مبارزان آنها را بكشد و مال و دارايى آنها را حلال و روا شمارد و او را از كفر ايشان به خداى متعال و پرستيدن معبودهايى، جز وى و دروغگو شمردن پيامبران و فرستادگانش، آگاه سازد... لذا يوحنّا از سرزمين نجران، رهسپار بابل شد تا بر بخت‌النصر كه در آنجا بود، وارد شود و وحى الهى را برايش بازگو نمايد. اين ماجرا، در روزگار معد بن عدنان روى داد. راوى گفت: آنگاه بخت‌النصر، به بازرگانان عرب كه در قلمروش بودند، يورش برد و تمام كسانى را كه به دام افكند، در نجف گردآورى كرد و براى آنها، حيرى ساخت و برج و بارويش را استوار نمود. سپس آنها را در ميان حير، محصور كرد و نگهبانانى بر ايشان گمارد. 1از اين روايت به دست مى‌آيد كه دشمنى يهود با قوم عَرب، ديرينه و پايدار بوده و به دوران‌هاى گذشته باز مى‌گردد؛ دورانى كه تمام توان خود را در جهت كيد و مكر عليه آنان به كار مى‌گرفته‌اند.
گذشته از اين توجيه و تعليل در نام‌گذارى حيره كه از ماده حير گرفته شده،