90حُصَيْن‌بن تميم، تيرى بر دهان وى زد و ابوايّوب غنوى، حنجره‌اش را هدف قرار داد. هنگامى كه امام عليه السلام تلاش مى‌كرد تير را از حنجرۀ خود بيرون آورد، عمر سعد به او نزديك شده بود. زينب كبرا هم در حالى كه از خيمه بيرون مى‌آمد فرياد مى‌زد:
«اى برادرم، اى آقاى من! اى آقاى اهل بيت، كاش آسمان بر زمين سقوط مى‌كرد و كاش كوه‌ها، خُرد و پراكنده به صحرا مى‌ريخت!» 1
زرعة بن شريك، با شمشير، دو ضربت سهمگين به دست چپ و شانۀ امام زد و سنان بن انس هم با نيزه، ضربتى نواخت كه بر اثر آن، زينتِ دوش پيامبر بر خاك افتاد، افتادنى كه ديگر توانى براى برخاستنش نبود.
سنان به خولى بن يزيد اصبحى گفت: سر امام عليه السلام را از بدن جدا كند؛ ولى او به لرزه درآمد و سنان خود سر امام عليه السلام را از بدن جدا كرد و به خولى سپرد. 2 برخى از مورخان نيز شمر بن ذى‌الجوشن را قاتل امام مى‌نامند. 3