85عقيل، ابن‌زياد بر كوفه مسلط شد.
ابن زياد پس از تسلط كامل بر كوفه، لشكرى را به نام جنگ با تركان و ديالمه گردآورد، امّا آنان را به رويارويى امام حسين عليه السلام فرستاد. سپاهى كه شمار آنان به بيش از سى هزار تن مى‌رسيد. اين دو سپاه در محلى به نام كربلا با يكديگر روبرو شدند. در اين جنگ و درگيرى، از سپاه كوفه بسيارى كشته شدند، امّا اين حادثۀ دهشتناك با شهادت امام حسين عليه السلام و ياران باوفايش به پايان رسيد.
اما حكومت بنى‌اميه هم عمرى دراز نيافت، چه اين‌كه آتش اين انقلاب در هر گوشه و كنارى برافروخته شد و موجب امحاى آنان گرديد و بعدها نيز قيام امام حسين عليه السلام ، موتور حركت قيام‌هاى آزادى بخش جهانيان گرديد.
هرگاه واقعۀ كربلا با صحنه‌هاى شگفت‌انگيزش ورق مى‌خورد، چهرۀ قهرمانانۀ دليرترين اين ميدان يعنى حسين بن على عليه السلام در شكوهمندترين و درخشان‌ترين شكل خود نمايان مى‌شود. حضرت در عين شجاعت و دليرمردى، در برابر دشمن بسيار پرشكيب بود، به گونه‌اى كه حتى فرشتگان آسمانى از مقاومت نستوهانه و قدرت اراده و عزم پولادين و صبر و تحمل وى به شگفت آمدند، همه چيز خود را در راه خدا هديه كرد. او حتى در آخرين ساعت‌هاى حماسۀ كربلا، هنگامى كه فرزند شيرخوارش، علىّ اصغر، بر روى دستانش شربت شهادت نوشيد فرمود: