206خلفاى عباسى كه روز نخست به نام طرفدارى از علويان و به عنوان گرفتن انتقام از بنى‌اميه قيام كرده بودند، تمام وعده‌هاى خود را ناديده گرفته و بيشتر از آنان به اهل بيت ستم مى‌كردند. ناگفته نماند كه اين سه خليفه در حقيقت آلت دست تركانى بودند كه پس از قتل متوكل بر دربار مسلط شده و حاكم واقعى بودند و خليفه تنها يك مقام تشريفاتى بيش نبود.
براى مثال روزى گروهى از تركان وارد قصر معتز شدند، او را كشان كشان به اتاقى بردند، آنگاه با چوب و چماق به جانش افتادند و پيراهنش را سوزاندند و او را در حياط قصر زير آفتاب نگه داشتند. آفتاب آن روز به قدرى گرم بود كه زمين مانند تنور داغ بود و هيچ كس نمى‌توانست دو پاى خود را بر روى زمين بگذارد و ناچار بود به اصطلاح پابه‌پا شود. در اين موقع تركان او را از مقام خلافت خلع كردند و گروهى را بر اين خلع گواه گرفتند.
سپس به منظور قتل خليفۀ معزول تصميم گرفتند او را به يك نفر بسپارند تا در اثر گرسنگى و تشنگى و شكنجه‌هاى فراوان به زندگى او خاتمه دهد. بدين گونه خليفه را در حالى كه نيمه جانى در بدن داشت در سردابى جا دادند و درب سرداب را با خشت و گچ مسدود كردند و معتز به همان حالت زنده به گور شد. 1پس از او مهتدى بر تخت نشست. البته مهتدى معتدل‌تر بود و تا حدودى به شكايات مردم رسيدگى و در