184مى‌خواست با اين وصلت علويان را از اعتراض و قيام بر ضد خود باز دارد و خود را دوستدار و علاقه‌مند به آنان وانمود كند.
امام جواد عليه السلام با تمام محدوديت‌هاى موجود، از طريق نصب وكلا و نمايندگان ارتباط خود را با شيعيان حفظ مى‌كرد. امام به هواداران خود اجازه مى‌داد كه به درون دستگاه حكومت نفوذ كرده مناصب حساس را در دست بگيرند از اين رو محمد بن اسماعيل بن بزيع و احمد بن حمزۀ قمى مقامات والايى در دستگاه حكومت داشتند.
نوح بن درّاج نيز چندى «قاضى بغداد» و پس از آن قاضى «كوفه» بود. بعضى ديگر از شيعيان مانند حسين بن عبداللّٰه نيشابورى حاكم «بُست» و «سيستان» شد و «حكم ابن عليا اسدى» به حكومت بحرين رسيد، هر دو نفر به امام جواد عليه السلام خمس مى‌پرداختند كه حاكى از بستگى پنهانى آنان به امام نهم بود. 1اصولاً يكى از ابعاد زندگى ائمۀ ما بُعد فرهنگى آن است. اين پيشوايان بزرگ هر كدام در عصر خود فعاليت فرهنگى داشته و در مكتب خود، شاگردانى تربيت مى‌كردند هر چند تعداد شاگردان حضرت صادق عليه السلام فراوان بود امّا از دورۀ امام جواد عليه السلام تا امام عسكرى عليه السلام به دليل فشارهاى سياسى و كنترل شديد فعاليت آنان از طرف دربار خلافت شعاع فعاليت آنان بسيار محدود بود و از اين نظر تعداد راويان و تربيت يافتگان كمتر بود به طورى كه