171
«عيون اخبار الرضا» از تأليفات شيخ صدوق، مجموعه‌اى از سخنان آن حضرت را در بردارد.
امام رضا عليه السلام از صفات والاى اخلاقى برخوردار بودند.
كلام كسى را قطع نمى‌كرد، از برآوردن نياز محتاجان كوتاهى نمى‌نمود. پيش همنشينان پاى خود را دراز نمى‌كرد، تكيه نمى‌داد، به غلامان و خدمتكاران ناسزا نمى‌گفت. با صداى بلند نمى‌خنديد، خنده‌اش تبسّم بود، سفره‌اش را مى‌گسترد و همۀ غلامان حتى دربان و كارپردازِ خانه را هم بر سر سفره مى‌نشانيد.
شب‌ها كم مى‌خوابيد، بيشتر وقت‌ها تا سحر بيدار بود و عبادت مى‌كرد، روزه زياد مى‌گرفت، كارهاى خير و صدقات پنهانى در شب‌هاى تاريك انجام مى‌داد.
انس به قرآن داشت و پوشش او ساده و خشن بود، امّا در حضور مردم خود را مى‌آراست.
شب‌ها هنگام غذا مى‌گفت تا ظرفى بياورند و از بهترين غذاهاى سفره بر مى‌داشت و در ظرف مى‌نهاد و مى‌فرمود كه به فقرا برسانند. هرگز از مهمان خويش كار نمى‌كشيد، هنگام كمك به سائل و نيازمند، مى‌كوشيد تا آبروى او حفظ شود و شرمنده نگردد. حضرت عنايت ويژه‌اى به نگهبانى شيعيان از انحراف فكرى و عملى داشتند. به صلۀ رحم سفارش مى‌فرمودند، زهد و عبادت، راز و نياز، مناجات و سجده‌هاى طولانى امام، نشان از ارتباط تنگاتنگ و عاشقانۀ آن بنده مخلص و معصوم با ذات پاك الهى دارد.
نسبت به اسراف واكنش نشان مى‌دادند، مى‌گويند: