155رسيده است. 1اصولاً سرشت انسان بر فضيلت دوستى بنا نهاده شده و اگر اين فضيلت در شخصى تجسم يابد، انسان بيشتر به آن عشق مى‌ورزد و انگيزه‌هاى خير و نيكى در ذات فرد، وى را به پيروى از شخص صاحب فضيلت وامى‌دارد و شخص مى‌كوشد به هر نحوى شبيه فرد صاحب فضيلت شود. رفتار و اخلاق امام بسيار والا و دوست داشتنى بود، عبادت‌هاى عاشقانه و مناجات‌هاى او در بيرون و درون زندان معروف است، بسيار پارسا و عبادت پيشه و اهل عفو و گذشت و بزرگوارى بود، حليم و صبور بود، از اين رو به او لقب كاظم داده‌اند.
در مقابل گستاخى و توهين نادانان، چنان بردبار و باگذشت بود كه او را شرمندۀ اخلاق والاى خويش قرار مى‌داد. در سخاوت و بخشندگى هم كم نظير بود، به مانند نياكان پاك زاد خود اغلب شب‌ها به طور ناشناس پول و نان و خرما به مستمندان مى‌رساند و اين در حالى بود كه محرومان او را نمى‌شناختند. آن حضرت به تلاوت قرآن بسيار انس داشت و با صدايى حزين و دلنشين قرآن مى‌خواند.
شاگردان پدر بزرگوارش، پس از او از خرمن علوم وى بهره‌ها بردند. تربيت يافتگان مكتب او در زمينه‌هاى فقه، عقايد و كلام، اخلاق و تفسير و حديث بسيار بودند و در مناظرات علمى بر ديگران پيشى مى‌گرفتند.