101
فروتنى
على بن الحسين عليهما السلام در كنار شكوه و جلالى كه در ديدگان مردم داشت، در برابر مؤمنان، بسيار فروتن بود و مى‌فرمود:
«شتران سرخ موى گران قيمت، مرا به اندازۀ بهره‌اى كه از فروتنى دارم، خوشحال نمى‌سازد.» 1
حضرت، همواره با بندگان خدا با فروتنى رفتار مى‌كرد و به شخصيت انسانى آنان، احترام مى‌گذاشت. با آن كه در خاندان نبوت بزرگ شده و دانش را از پدر بزرگوارش به ارث برده بود، براى ارج گذارى به دانش دانشمندان، گاه در درس آنان حاضر مى‌شد.
عبدالرحمن بن اردك به دوستش مى‌گويد: آيا دوست دارى تو را از حادثه‌اى شگفت آگاه كنم؟
دوستش پرسيد: چه حادثه‌اى؟
عبدالرحمن: آيا شنيده‌اى كه استادى بزرگ و دانشمند، با اشتياق فراوان در درس شاگردش حاضر شود؟ هنگامى كه شگفتى و جستجوگرى دوستش را ديد ادامه داد:
روزى در مسجد نشسته بودم كه ديدم على‌بن‌الحسين عليه السلام مردم را كنار زد تا نزد زيد بن اسلم، شاگرد خودش آمد و در حلقۀ بحث او نشست. در اين