100حسينى را در ضمير امت اسلام استوار كرد. او كوشيد بُعد تراژدى و فاجعه‌آميز عاشورا را گويا كند تا اين حادثه در عمق وجود نسل‌هاى آينده، جاويد بماند و شعله‌هاى افروخته در دل مؤمنان همچنان فروزان باشد تا بدانجا كه همواره در گوش زمان نجواى: اى كاش ما نيز همراه تو بوديم تا به اين پيروزى بزرگ نايل مى‌آمديم، پرطنين بماند.
حضرت از كليد دعا بهره گرفت و شيوۀ سخن گفتن بنده با پروردگار را با زبان دعا آموخت. خداوند نعمت دعا را به ما ارزانى داشت و تمام اين دعاها را بندگان خدا از پيامبران و ائمۀ اطهار و آنان از وحى الهى به ارث برده‌اند.
در حقيقت دعا، انعكاس معارف وحى بر دل‌هاى پاك و زبان‌هاى صادق آنان است. بنابراين دعاها گنجينه‌هاى معارف ربانى‌اند. امام عليه السلام به عنوان يك انقلابى خداجو، از مبارزه با طاغوت و فساد كه او را به خاطر شرايط دشوار زمانه به رنج و تعب مى‌افكندند، دست برنداشت، بلكه با نيايش‌هايى كه دستگاه حكومتى نمى‌توانست او را از آنها منع كند به مبارزه با دستگاه طاغوت پرداخت.
اين دعاها با توجه به محتواى والا و موعظه‌هاى ربانى كه در بردارند وسيله‌اى براى تربيت مردم بر تقوا و فضيلت و ايثار و جهاد مى‌باشند. درود خداوند بر اين روح پاكى كه در اين كتاب موج مى‌زند و درود خداوند بر كسانى كه هر صبح و شام، با خواندن اين دعاها به درگاه حضرتش زارى مى‌كنند و پيوند با او را مى‌جويند.
گلبرگى از فضايل آن امام همام را فرا راه مخاطبان قرار مى‌دهيم.