59نمى‌كند، خواه همۀ صحابه بهشتى باشند يا نه؛ زيرا:

اوّلاً: آيه همۀ مهاجران و انصار را ستايش نمى‌كند، بلكه در صدد ستودن گروهى از آنان، به نام وَ السّٰابِقُونَ الْأَوَّلُونَ است. به گواه اين كه «مِنْ» در «مِنَ المُهاجِرين» «تبعيضيه» است و معنى آيه اين است: پيشگامان نخستين از مهاجر و انصار، نه همۀ مهاجر و انصار.

بنابراين، به پيشگامان نويد بهشت داده شده، نه همگان.

ثانياً: جملۀ بعدى، وعدۀ بهشت را به گروهى مى‌دهد كه از پيشگامان به نيكى پيروى كرده باشند نه مطلقاً، چنان كه مى‌فرمايد: وَ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسٰانٍ حال اگر دليل قاطعى ثابت كرد كه از گروه دوم برخى از پيشنيان به نيكى پيروى نكرده‌اند، هرگز اين آيه با آن منافاتى نخواهد داشت.

نتيجه مى‌گيريم به دو گروه وعده بهشت داده شده است:

الف. پيشگامان از مهاجرين و انصار، نه همۀ مهاجرين و انصار.