171. همۀ گروه‌ها در گروهى واحد ذوب شوند و عقيده و فرقۀ واحدى تشكيل دهند.
2. سران گروه‌ها به مشتركات چنگ زنند و مسائل اختلاقى را به بحث و بررسى در مدارس و محافل علمى واگذار كنند و بدون پيش‌داورى، آن‌ها را به دست پژوهش بسپارند.
بديهى است كه تحقّق ديدگاه نخست عملى نيست. كسانى كه با جوامع اسلامى آشنا هستند، مى‌دانند كه اين كار آرزويى بيش نيست و دعوت به «تذويب»دعوت به محال است. در حالى كه راه دوم، راهى عملى و رفتارى سنجيده است كه از سال‌هاى پيش در مصر و ايران آغاز گرديده و از سال 1327ه.ق، مركزى در مصر با نام «دارالتقريب بين المذاهب الإسلامية» تأسيس شده است. اين گروه دل سوختۀ تقريب، انديشه‌هاى والاى خود را به وسيلۀ مجله‌اى با نام «رسالة الإسلام» منتشر مى‌ساختند كه متأسفانه به علل سياسى متوقف شد و پس از پيروزى