8سررشته‌دار همۀ امور عالم و رقم زنندۀ مقدّرات بندگان. اين «حال دعا»،وقتى پديد مى‌آيد كه معرفت و شناخت ما نسبت به «قدرت و نعمت خدا» و «عجز و نياز خويش» كامل باشد،تا رابطه‌اى به نام «نيايش» و دعا ميان بنده و مولايش پديد آيد.
اين كه از خداوند، «چه بخواهيم»، مسألۀ مهمّى است.
هر كس به اندازۀ معرفت و به تناسب سطح شناخت و شعور خويش حاجت مى‌طلبد. و اين نيازخواهى،در بعضى تنها در قلمرو خواسته‌هاى حقير و مادّى و دنيوى و خوراك و لباس و مسكن و مال است، و در بعضى بسيار متعالى است و معنويات و اخرويّات را هم شامل مى‌شود. از اين رو تأكيد شده كه انسان «دعاهاى مأثور» را بخواند، كه از زبان اولياى الهى بيان شده است و متعالى ترين خواسته ها و لازم ترين و مفيدترين حاجت‌ها در دعاهاى معصومين: آمده است.