7
مقدمه
دعاهاى قرآنى
دعا ، زبان عشق و نياز بنده به درگاه خداى بى نياز است.
پيامبران الهى، امامان معصوم، اولياى خدا و بندگان وارسته، همواره دستى به دعا مى‌گشودند و چشمى به اميد به فضل پروردگار و رحمت حق.
از «زبور داود» گرفته، تا مناجات هاى پيامبر خدا(ص) و امام على(ع) و صحيفۀ سجاديۀ حضرت زين العابدين و نيايش امام حسين(ع) در عرفات و ساير فرازهاى برجسته و جلوه هاى روشنى كه در ادعيه وجود دارد.
دعا، تنها تكرار زبانى الفاظ نيست، بلكه ابراز برترين نيازها و خواسته ها، از عمق وجود و صميم دل، از پيشگاه پروردگارى است كه قادر مطلق است و