60بديهى است كه در چنين فضاى روحانى و حريم امنى، بايد همه حج‌گزاران در امان باشند. آيۀ وَ مَنْ دَخَلَهُ كٰانَ آمِناً ¹ هر گونه امنيتى را شامل است. امنيت جانى، مالى، دينى و ناموسى، ... از شؤون امنيت، امنيت اخلاقى است. از اين‌رو دست و زبان و همۀ اعضا و جوارح را در اين حريم پاك بايد به بند بندگى كشيد تا كارى بر خلاف شؤون حج و آن محضر باشكوه انجام ندهند و اين تمرينى باشد براى يك مسلمان كه در همه حال و تمام عمر و هر جا كه باشند، از سلامت و امنيت اخلاقى برخوردار گردند، بدانگونه كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

«الْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ يَدِهِ وَ لِسٰانِهِ» امام على بن موسى الرضا عليه السلام در بيان آثار و فلسفه حج، گفتار جامعى دارد؛ و از جمله به اين نكتۀ اخلاقى اشاره فرموده‌اند كه: يكى از آثار حج باز داشتن نفس از فساد است:

«وَحظر الأَنْفُس عَنِ الفساد» ² و در همين حال بايد بدانيم كه نفس سركش همه جا با ما است و شيطان افسونگر آدميان را رها نمى‌سازد. بر سر راه بشر كمين مى‌كند و با چهره‌هاى گوناگون و اشكال مختلف ظاهر مى‌شود و از هر روزنه‌اى كه بتواند نفوذ مى‌كند تا روح عبوديت و بندگى را بگيرد و فضاى صافى و روحانى حج را آلوده كند تا افراد را از آن سرزمين پاك، ناكام و با دست خالى برگرداند؛ چنانكه بر سر راه انبيا نيز در اين سرزمين ظاهر شد و وسوسه‌ها كرد و داستان رجم شيطان به دست ابراهيم و اسماعيل و شكست دادن ابليس، در اين نبرد، با همين فلسفه بود و حاجيان كه در رمى جمرات، اين مصاف نمادين تاريخى ميان حق و باطل و خدا و شيطان را