59امام صادق عليه السلام در تفسير آيه مىفرمايد:
«وَكُلّ ظُلْمٍ يَظْلمُ الرَّجُل نَفْسَهُ بِمَكّة مِنْ سِرقَةٍ أو ظُلْم احَد أو شىء مِنَالظُّلم فَانِّى أرٰاه الْحٰاداً ...» 1
«هر نوع ستمى كه شخص در مكه نسبت به خود مرتكب شود؛ از قبيل سرقت يا ظلم به كسى، يا هر نوع ستم ديگرى، من آن را الحاد مىدانم...»
همچنين به پرهيزكارى و ترك محرمات تأكيد و توصيه شده، كه از جملۀ آنهاست سخن زشت گفتن. معاويه بن عمار از امام صادق عليه السلام نقل كرده كه فرمود:
«اِتّقِ الْمُفٰاخرة وَعَلَيْكَ بِوَرَعٍ يَجُجُزُك عَنْ مَحٰارم اللّٰه عزّوجلّ، فَاِنّ اللّٰه عزّوجلّ يَقُول:
ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ
و من التفث أن تَتَكلّم في احْرٰامك بكلام قبيح...» 2
«از تفاخر و خودبينى بپرهيزو بر تو باد به پرهزكارى كه تو را از معصيت خداى بزرگ باز دارد، چه خداوند مىفرمايد: «سپس آلودگىهاى خود را دور كنند» و از جمله آلودگىها اين است كه در احرام خود سخن زشت و ناروا بگويى».
امنيت اخلاقى در حرم
حرم، حريم كبريايى است كه علاوه بر انسانها، همۀ جانداران و درختان و گياهان و حتّى جمادات و خاك و سنگهاى مسجد الحرام و صفا و مروه، از امنيت برخوردارند و بدين جهت نبايد مورد تعرض قرار گيرند