50بعض الأنبياء والصالحين للصلاة عنده والدعاء عنده أوبه أوطلب الحوائج منه أومن اللّٰه تعالى عند قبره أو الاستغاثة به أو الإقسام على اللّٰه تعالى به ونحو ذلك هو من البدع الّتي لم يفعلها أحد من الصحابة ولاالتابعين، ولاسنّ ذلك رسولاللّٰه، ولا أحد من خلفائه الراشدين، بل قد نهى عن ذلك أئمّة المسلمين الكبار 1«زيارتى كه بدعت است مانند زيارت يهوديان و مسيحيان و بدعت گذارانى كه بر روى قبرهاى پيامبران و صلحا مسجد مىسازند... زيارتى كه بدعت است، مانند اينكه شخصى قصد كند كنار قبر بعضى از پيامبران و افراد صالح برود تا در كنار قبر آنها نماز بخواند، يا دعا كند، يا به آنها متوسّل شود و نيازهايش را از آنها يا از خدا در كنار قبر آنها بخواهد يا از آنها مدد جسته، يا خداوند را به آنها سوگند دهد. اين كارها بدعتهايى است كه هيچيك از صحابه و تابعين انجام ندادهاند و رسول خدا صلى الله عليه و آله يا يكى از خلفاى راشدين دستور به آن ندادهاند، بلكه پيشوايان بزرگ مسلمانان از انجام اين كارها نهى كردهاند.»
در اين عبارت ابن تيميّه تصريح مىكند زيارت كسى كه به قصد زيارت پيامبران و افراد صالح مسافرت مىكند بدعت است و بدعت حرام است؛ لذا زيارت او حرام خواهد بود.
و در جاى ديگر مىگويد:
«فمَن قَصَد قبورَ الأنبياء والصالحين لأجل الصلاة والدعاء عندها فقد قَصَد نفسَ المحرّم الّذي سدّ اللّٰه ورسوله ذريعته. 2»
«هر كسى كه به قصد نماز و دعا به كنار قبرهاى پيامبران و صلحا برود، در واقع حرامى را قصد كرده كه خدا و رسولش مانع از واسطه قرار دادن آن شدهاند.»
و نيز گفته است: