16راستش اذان و در گوش چپ او اقامه گفت.
ميلاد او، چهارم شعبان سال بيست و ششم ه . ق 1، هنگام ظهر بود.
2. نام‌گذارى
چشم‌ها منتظر و دل‌ها بى‌قرار بود تا ببينند امام على عليه السلام ، نوزاد خويش را به چه مى‌نامد و به چه انگيزه‌اى، نام مى‌نهد.
امام او را عباس ناميد. عباس به معناى «در هم كشيدن بشره و گرفتگى صورت» 2 است. برخى عباس را به معناى شيرى كه ديگر شيرها از او مى‌گريزند، معنا كرده‌اند. 3
3. كنيه‌هاى حضرت عباس عليه السلام
در فرهنگ عربى به آن دسته از نام‌هايى كه با پيشوند اَبْ (در مردان) و اُمّ (در زنان) همراه باشد، كنيه مى‌گويند.
سنتِ گذاشتن نامى در قالب كنيه براى افراد در ميان قبايل عرب، گونه‌اى بزرگداشت و تجليل نسبت به فرد به شمار مى‌آيد. 4