28سبحان مى‌توانند بهطورمستقل مشكلى را برطرف كنند و يا تغييرى در آن ايجاد نمايند و يا به يارى كسى بشتابند!

حال اين عقيده كجا و عقيدۀ مسلمين كجا؟ مسلمان موحّدى انبيا و انسان‌هاى صالح را بندگان برجستۀ خداوند مى‌داند و نيز معتقد است كه آنها از دستور خداوند تعالى سرپيچى نمى‌كنند و هر آنچه كه خداى سبحان فرمان دهد انجام مى‌دهند.

ثانياً: مراد از دعا در اين آيات، فقط دعا به معناى ندا نيست، بلكه نوع خاصى از دعا است كه به معناى عبادت است. شاهد اين مطلب آن است كه خداوند بين دعا به معناى ندا و دعا به معناى عبادت، در يك آيه جمع نموده است: ( وَ قٰالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبٰادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دٰاخِرِينَ ) ¹؛ پروردگار شما گفته است: مرا بخوانيد تا دعاى شما را اجابت كنم. كسانى كه از عبادت من تكبر مى‌ورزند به زودى با ذلت، وارد دوزخ مى‌شوند.

و نيز امام زين‌العابدين(ع) مى‌فرمايد:

«فَسَمَّيْتَ دُعَاءَكَ عِبَادَة ، وَ تَرْكَهُ اسْتِكْبَاراً ، وَ تَوَعَّدْتَ عَلَى تَرْكِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ²؛ پس نيايش و دعا را عبادت و ترك آن را كبر و خودخواهى ناميدى و بر ترك دعا به