59
15. نسل با ايمان
رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاٰةِ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي رَبَّنٰا وَ تَقَبَّلْ دُعٰاءِ* رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَ لِوٰالِدَيَّ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسٰابُ (ابراهيم: 40 و 41)
پروردگارا! مرا و فرزندان مرا برپا دارندۀ نماز قرار بده و دعايم را قبول كن. پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و مؤمنان را در روزى كه حساب (قيامت) برپا مى‌شود، ببخشاى.
هنگامى كه حضرت ابراهيم(ع) به فرمان خداوند، هاجر و پسر عزيزش اسماعيل را به مكه آورد و در آن سرزمين خشك و بى‌آب در كنار، خانۀ خدا رها كرد، مى‌خواست تا به اين وسيله مردم، اهل نماز و خداپرستى شوند. از خداوند هم درخواست كرد كه دل‌هاى مردم را به آنها متمايل سازد و اهل آنجا را هم از نعمت‌ها برخوردار كند، باشد كه سپاس‌گزار شوند.
اين مطالب و سپاس‌گزارى حضرت ابراهيم(ع) به درگاه خداوند - كه در سنّ پيرى به ابراهيم خليل، پسرانى همچون اسماعيل و اسحاق عطا شد - در قرآن