78
أَلا وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا تَحَابَّا فِي اللهِ عَزَّوَجَلَّ وَ تَصَافَيَا فِي اللهِ كَانَا كَالْجَسَدِ الْوَاحِدِ إِذَا اشْتَكَى أَحَدُهُمَا مِنْ جَسَدِهِ مَوْضِعاً وَجَدَ الآخَرُ أَلَمَ ذَلِكَ الْمَوْضِع. 1
بدانيد كه اگر مؤمنان، به خاطر خداوند عزوجل، به هم مهر بورزند و براى خدا صادقانه دوستى كنند، چونان يك پيكرند كه هرگاه جايى از پيكر يكى به درد آيد، ديگرى در همان‌جا احساس درد مى‌كند.
آيا ما، در ملاقات با خواهران و برادران سنّى مذهب، چگونه رفتار كنيم؟ چگونه پيام الفت و برادرى اسلامى را، به آنان برسانيم؟ با نگاه؟ با سخن؟ با كردار؟ با حضور در جمع مسلمانان؟ با احترام قايل شدن براى آنان؟ با ادب ورزيدن در گفتار و مناظره؟ با شناساندن عقايد قرآنى خويش؟ با زدودن غبار بدگمانى و اتهام‌هاى ناروا درباره شيعه و مذهب شيعه؟ با آشكارسازى ماهيتِ نظام‌هاى سياسى بيگانه با حقيقت اسلام و سنت پيامبر(ص)؟ به‌هرحال، به اندازه توانايى و آگاهى خويش، نقشى در تحكيم روند وحدت مسلمانان خواهيم داشت. مهم اين است، كه هر زائر خانه خدا، در مورد اتحاد مسلمانان احساس مسئوليت داشته و خويشتن را از بى‌تفاوتى برهاند.