62دور داشتن خود و خاندان، از دنياگرايى و سفره‌هاى رنگارنگ و فريبنده، از جمله ويژگى‌هاى اخلاقى رسول اكرم(ص) است.
آنان كه به سرزمين وحى و نبوت پاى مى‌گذارند بايد پيامبر را سرمشق نيكوى انسانى زيستن، قرار دهند. اگر از لحاظ اخلاقى، با اخلاق محمدى هماهنگى نداشته باشيم، در انجام مسئوليت‌هاى اسلامى، ناتوان خواهيم بود؛ زيرا موفقيت مؤمنان در گرو ايمان و اخلاق فردى و جمعى سالم است. از ياد نبريم كه پيامبر اكرم(ص)، آيين خود را از طريق صفات شايسته‌اش، بر كيش‌هاى باطل زمانه، چيره ساخت؛ نه از راه زور و سلطه و تزوير. قرآن كريم، جاذبه و دافعه پيامبر اسلام و اقتداكنندگان به او را نشان مى‌دهد كه براى ما روشن‌ترين طريق پيروى است. در حقيقت، معيار اخلاق جمعى هر انسانى، نيروى جذب‌كنندگى و دفع‌كنندگى اوست؛ كسى كه فقط مى‌تواند جذب‌كننده باشد، چندان اعتنايى به ارزش‌هاى مكتبى ندارد و كسى كه فقط مى‌تواند دفع‌كننده باشد، تنها و ناتوان مى‌ماند. خداوند، از بندگانش، تعادل ميان دو نيروى جذب و دفع را مى‌طلبد كه در سيماى پيامبر اكرم(ص) و پدران راستين او به چشم مى‌خورد. مقصود از متعادل بودن مسلمان، به هنگام جاذبه و دافعه اجتماعى و اخلاقى، اين است كه از هر نيرو در جاى خود بهره ببرد.