25رفتار ما با همسر و فرزندان در خانه و خانواده، نقش تعيين‌كننده‌اى دارد؛ زيرا آنان نزديك‌ترين كسان به ما هستند و خواه ناخواه از گفتار و كردار ما تأثير مى‌پذيرند. همان‌گونه كه تأثيرات مثبت سبب تحكيم پيوندهاى عاطفى و فكرى مى‌شود، بى‌ترديد تأثيرات منفى از رشد عاطفه‌ها و انديشه‌ها مى‌كاهد.
از اين رو، نمى‌توان نسبت به مسئوليت‌هاى دينى و اخلاقى خود در ارتباط با خانواده بى‌اعتنايى كرد و اين كانون بزرگ را گرفتار آسيب‌هاى زيان‌بار و جبران‌ناپذير ساخت. حضرت امير(ع) به پدران سفارش مى‌كنند كه براى فرزندان خويش، ميراث گران‌بهاى ادب را فراهم آورند؛ ميراثى كه سبب بالا رفتن توانمندى‌هاى نسل جديد، در برابر آسيب‌هاى اخلاقى باشد.
مهم‌ترين ارثى كه پدران مى‌توانند براى فرزندان خويش به جاى گذارند، همانا ادب است. 1
شكى نيست كه مقصود معصوم(ع) از نهادن ميراث ادب اين است كه فرزندان در گفتار و رفتارها جلوه‌هاى ادب را بنگرند و سرمشق بگيرند، وگرنه، با اندرزهاى بدون پشتوانه عملى نمى‌توان روش ادب‌آموزى را پيش روى نسلى نهاد كه