69 الْخَبِيرُ ) ¹ ؛ چشمها او را نمى‌بينند ولى او همۀ چشمها را مى‌بيند و او بخشنده (انواع نعمت‌ها، و باخبر از دقايق موجودات،) و آگاه (از همه) چيز است».

اين آيه، رؤيت خدا را با چشم ظاهرى به طور مطلق نفى مى‌كند و بر بطلان اين عقيده، دلالت صريح دارد.

ابن تيميّه در اين ادّعا دچار اضطراب شده و به اين استدلال كه خطاى قول به رؤيت، كمتر از خطاى قول به