41 (الرَّحْمٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوىٰ) 1
«استواى بر عرش»، كنايه از اين است كه فرمانروايى و مديريت او، همۀ عالم را فرا گرفته، و زمام تدبير امور همۀ عالم به دست او است.
اين معنا در بارۀ خداوند