122 «بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ، الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومٰاتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلاٰ رَفَثَ وَ لاٰ فُسُوقَ وَ لاٰ جِدٰالَ فِي الْحَجِّ وَ مٰا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللّٰهُ يا حنّان يا منّان يا ديّان يا سبحان .

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثٰابَةً لِلنّٰاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقٰامِ إِبْرٰاهِيمَ مُصَلًّى

پردۀ درون كعبۀ مشرفه

همانطور كه مى‌دانيد، پردۀ برونى كعبه يكبار در سال تعويض مى‌شود و بلكه حدود قرن دوّم پيش از اسلام و پس از آن در اسلام، در سال دو يا سه مرتبه بر كعبه پرده آويختند و اين بدان سبب بود كه پردۀ بيرونى از سويى در معرض تابش مستقيم اشعه گرم و سوزان خورشيد مكه قرار داشت و از سوى ديگر پرده‌ها نازك و سست بودند.

اما پردۀ درونى كعبه كه در فضايى بسته و به دور از گرد و غبار و آفتاب و باران قرار مى‌گرفت، چنين ضرورتى نداشت تا همه ساله تعويض شود. بنابراين پردۀ درونى كعبه را هر چند سال يكبار تغيير مى‌دادند. رسم بر اين بود كه هرگاه خليفه‌اى از خلفاى عثمانى بر تخت جلوس مى‌كرد و توليت خود را جشن مى‌گرفت. دستور مى‌داد پرده‌اى براى درون