107سمت ديده مى‌شود كه ساختمان كنونى كعبه ساختۀ سلطان مراد چهارم عثمانى به شمار مى‌آيد.
اندازه گيرى كه از ظاهر اين در به عمل آوردم، چنين بود:
طول در 318 سانتيمتر.
عرض آن 171 سانتيمتر.
ارتفاع آن از شاذروان 122 سانتيمتر.
گروهى براين باورند كه اين مكان، جايگاه همان درِ غربى‌است‌كه توسط عبداللّٰه‌بن زبير در پشت كعبه باز شد.
امّا در اينجا حقيقت آن را، با هدايت از سوى پروردگار بيان مى‌كنيم:
ساختمان كعبه در سال 64 هجرى از سوى عبداللّٰه بن زبير بنا گرديد، سپس حجاج ثقفى تغييرات داده شده از سوى ابن زبير در حجر اسماعيل را به وضع اوليه برگردانيد و درِ غربى را بست و ارتفاع درِ شرقى را تغيير داد و آن را از سطح زمين بالا برد. اين تغييرات به سال 74 هجرى صورت گرفت.
ساختمان كعبه به همين صورت باقى بود تا اينكه سيل بزرگى در دوران سلطان مراد چهارم، از پادشاهان عثمانى جارى شد. اين سيل به درون مسجدالحرام راه يافت و كعبه را منهدم ساخت؛ بطورى‌كه فقط قسمت مختصرى از ديوار آن باقى ماند. در نتيجه از بيم فرو ريختن ديوارهاى باقى مانده، تصميم به خرابى كامل آن گرفتند. سلطان مراد چهارم ياد شده، ساختمان مستحكم و استوارى را در سال 1040 هجرى از كعبه به وجود آورد.
بنابراين ساختمان ابن زبير و ساختۀ حجاج از كعبه، 967 سال باقى بود. كه در اين فاصلۀ طولانى به نظر مى‌رسد بارها تغييرات و مرمّت‌هايى در آن صورت گرفته باشد. چوبهاى ضخيمى كه تا كنون در جايگاه درِ غربى كعبه باقى مانده و نيز محدودۀ اين در كه در ساختمان كعبه ديده مى‌شود. خود نشان دهندۀ محدودۀ درِ غربى كعبه‌اى است كه به وسيلۀ ابن زبير به وجود آمده است. ارتفاع اين در همانند ارتفاع درِ شرقى است و عرض آن بيست و هفت سانتيمتر كمتر از عرض درِ شرقى مى‌باشد. اما بلندى آن از سطح زمين به اندازۀ حدود هفتاد سانتيمتر كمتر از درِ شرقى است.