1) . ابن قدامه در كتاب «المغنى» از تبرك جستن به آثار رسول خدا، اين‌است كه عبد اللّٰه بن عمر به محل نشستن پيامبر دست مى‌كشيد وبه صورت خود مى‌كشيد؛ المغني لابن قدامة، ج3، ص559، و در كتاب «كشف القناع» از بحوتى حنبلى آمده است: « يستحب تقبيل حجرة النبي صلى الله عليه و آله .يعنى: مستحب است بوسيدن حجرۀ رسول خدا. كشف‌القناع عن متن الاقناع، ج 2، ص151، و ابن اثير در كتاب جامع‌الاصول از بخارى ومسلم روايت نموده كه ابن سيرين گفت: به عبيد گفتم از موى سر رسول خدا در نزد من قدرى موجود مى‌باشد كه از طريق انس بن مالك به ما رسيده است ، او در جواب مى‌گويد: اگر يك تار موى آن حضرت در نزد من باشد بهتر است از اينكه دنيا و هر آنچه در اوست را داشته باشم. جامع الاصول، ج12، ص 19. وأخرجه مسلم عن انس بن مالك قال: «رأيت رسول اللّٰه والحلاق يحلقه وأطاف به أصحابه ، فمايريدون أن تقع شعرة الا في يد رجل» همان مصدر از جامع الاصول؛ ابن حجر عسقلانى در فتح البارى نقل مى‌كند كه: قرطبى در كتاب «مختصر البخاري» مى‌گويد: كه او در بعضى از نسخه‌هاى قديمى صحيح بخارى ديده است كه خود بخارى گفته است: كه من كاسۀ آب خورى رسول خدا را در بصره ديدم واز آن آب نوشيدم ، اين كاسه از ميراث نضر بن انس به هشتصد هزار درهم خريدارى شده بود. ودر باب درع النبي وعصاه وسيفه وقدحه وخاتمه وما استعمله الخلفاء بعده من ذلك مما لم يذكر قسمته ومن شعره ونعله وآنيته مما يتبرك أصحابه وغيرهم بعد وفاته. فتح البارى، ج10، ص 103، كتاب الاشربة. و احمد بن حنبل و ديگران نقل كرده‌اند كه خلفا بعد از پيامبر در زمان‌هاى بعد، از چوب منبر پيامبر براى خود شانه ساختند تا با آن تبرك جويند ، ثلاثيات احمد بن حنبل، ج 2، ص372 ، و ترمذى و ابن ماجه نقل مى‌كنند كه يكى از صحابيات بنام «كبشة»، رسول خدا را ديد كه از مشكى كه در آن آب بود ، آب نوشيدند ، او مى‌گويد: من بلند شدم، جاى دهن رسول خدا را تبركاً بريدم و همراه خود نگه داشتم، سنن ابن ماجه، كتاب الاشربه، شمارۀ 3423؛ سنن ترمذي، كتاب الاشربه، باب 18، شمارۀ 1892؛ سبل الهدى والرشاد، ج 7، ص 233