14«بگو : چه كسى شما را از آسمان و زمين روزى مى‌دهد؟ يا چه كسى مالك (و خالق) گوش و چشمهاست؟ و چه كسى زنده را از مرده، و مرده را از زنده بيرون مى‌آورد؟ و چه كسى امور (جهان) را تدبير مى‌كند؟ به زودى (در پاسخ) مى‌گويند : خدا، بگو : پس چرا تقوا پيشه نمى‌كنيد (و از خدا نمى‌ترسيد)؟! آن خدايى كه اين كارها را براى شما انجام مى‌دهد، در حقيقت پروردگار شماست و بعد از حق، چه چيزى جز گمراهى وجود دارد؟! پس چرا (از پرستش او) روى‌گردان مى‌شويد؟!»
توضيح:
«أَمَّنْ » در اصل «اَمْ من» بوده كه در هم ادغام شده است. «اَلْأَمْرَ» مصدر و داراى الف و لام است كه مفيد عموم است؛ يعنى همۀ امور.
در آيۀ 31، انحرافات مشركان نسبت به تدبير امور توسط خداوند را بيان مى‌كند و آنگاه از آنان بازخواست مى‌كند كه چرا تقوا نداريد و چرا به دنبال خداوند نرفته و سرگردان هستيد.
«فَذٰلِكُمُ اللّٰهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ» ، در اين بخش توضيح مى‌دهد كه پروردگار حقيقى، خداوند است و غير از خداوند تدبيركننده‌اى نيست و اعتقاد به تأثيرگذارى غير خداوند، جز پندار نيست. ربّ حقيقى و پروردگارى كه واقعيت دارد، خداوند است و غير او باطل است؛ زيرا باور به ماسواى حق، ضلالت و باطل است. آنچه محور است حق است و بس.
در آينده توضيح خواهيم داد كه قرآن بر روشن نمودن اين مطلب كه غير از خدا جز خيال چيز ديگرى نيست و جز خداوند حقيقى نيست