13اين فصل در دو محور انجام مى‌گيرد:

محور اول: اعتقاد بت‌پرستان در بارۀ خداوند

مشركان معتقد بودند كه آفريدگار جهان هستى و مدبّر آن، تنها خداوند است. آنان باور داشتند كه خداوند، جهان را آفريده و اوست كه تدبير آسمان و زمين و آن چه ميان آن دو است را به عهده دارد. اين اعتقاد را مى‌توان به عنوان يك اعتقاد مثبت و ممدوح تلقى كرد؛ چرا كه همسو و هماهنگ با اعتقاد موحدان است.

آياتى چند بر اين مطلب دلالت دارد :

آيۀ اوّل:

«قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمٰاءِ وَ الْأَرْضِ أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصٰارَ وَ مَنْ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ مَنْ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ فَسَيَقُولُونَ اللّٰهُ فَقُلْ أَ فَلاٰ تَتَّقُونَ* فَذٰلِكُمُ اللّٰهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ فَمٰا ذٰا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلاٰلُ فَأَنّٰى تُصْرَفُونَ » ¹؛