82فهرست
فصل اول / توسل: معناى توسل، توسل در نهج البلاغه، توسل در كتب اهل سنت، كلامى از امام خمينى، كلامى از استاد سبحانى، كلامى از علامه امينى، كلامى از شهيد مطهرى.
فصل دوم / وسيله: وسيله در لغت و اصطلاح، وسيله در قرآن، وسيله در روايات.
فصل سوم / دوازده وسيله در قرآن و حديث: دعا و توسل آيت‌الله گلپايگانى، توسل به امام هفتم(ع)، توسل به حضرت معصومه(عليها السلام).
فصل چهارم / استشفاع: معنى شفاعت، شفاعت تكوينى و تشريعى، شفاعت مجاز در قرآن.
فصل پنجم / استشفاء: معنى شفا، شفا در قرآن، شفادهنده خداست، تربت امام حسين(ع).
هدية الزائرين و بهجة الناظرين
شيخ عباس قمى، تصحيح سيد محمد تقى كشفى. چاپ اول: تهران، انتشارات دهقان، 1379، 713 ص. (موضوع: زيارتنامه‌ها)
اين اثر، مجموعه‌اى از زيارات و آداب آن و دعاهايى در زيارت معصومان و پيامبران و امامزادگان است كه مؤلف آنها را از مهم‌ترين منابع زيارتى شيعه استخراج و در اين مجموعه تدوين كرده است.
در مقدمه مصصح، درباره اهميت كتاب آمده است:
كتاب حاضر كه يكى از تأليفات ارزنده و بسيار مفيد مرحوم خاتم المحدثين، حاج شيخ عباس قمى است كه به درخواست بعضى از مؤمنين نوشته شده، در فضيلت زيارت و آداب آن و زيارت مخصوصه و مطلقه...
اين كتاب، به قول مرحوم علامه تهرانى: «و هو كتاب وجيز جامع لما يحتاج اليه من الاعمال بقدر ما يسهل لنوع الناس العمل به» هم راهبر زائران است در زيارت و هم هادى عابدان است در عبادت شبانه روزى، هم راهنماى حجاج است در مشاهد مشرفه و پويندگان راه عبادت و بندگى كه از آن، حداكثر استفاده را بنمايند. (ص 9)
مؤلف در باب اول كتاب، به ذكر آداب زيارات و ورود در مشاهد مشرفه پرداخته و در باب‌هاى بعدى، به زيارات امامان مدفون در عراق و
سپس به زيارات مكه و مدينه توجه كرده است.
بخش‌هاى پايانى كتاب به آداب و اعمال و دعاهاى مناسبتى اختصاص دارد.
مؤلف در مقدمه كتاب، دربارۀ انگيزه خود از توجه به اين موضوع مهم و جمع‌آورى اين اثر مى‌نويسد:
بر ارباب بينش و دانش مخفى نماند كه چون دنيا مزرعه آخرت است، بايد هر عاقل دانشمند، اين ايام قليله را غنيمت دانسته و در صدد تحصيل توشه و زاد براى سفر هولناك معاد بوده باشد... شبهه‌اى نيست كه بهترين زاد براى اين سفر و محكم‌تر وسيله براى آسودگى از شدايد اين راه پرخطر، بعد از تكميل معارف الهى و اداى واجبات و ترك محرمات، تشبّث و تمسّك به دامان حجج طاهرين است و از براى آن طريق بسيار است، مانند نشر علوم ايشان و ذكر فضايل و مناقب آن بزرگواران، تشرّف به زيارت آنها و اقامه تعزيه و ماتم و احسان به موالى و دوستان و زائران قبور ايشان. پس هوشمند بصير و مؤمن مطلع خيبر با قدرت بر چنگ زدن به دامان اين رقم از اعمال خيريه، هرگز دست از آن نخواهد كشيد. (ص 11)
منابع مورد استناد مؤلف، در مقدمۀ هر فصل آمده است كه عبارتند از تهذيب شيخ طوسى، تحفة الزائر علامه مجلسى، تحية الزائر نورى، كامل الزيارات ابن قولويه، وسائل الشيعه شيخ حرّ عاملى.