25
حديث:7
خلوص در حج
ريا و خودنمايى در عمل و انجام برنامۀ عبادى، براى جلب توجه مردم و جلوه دادن خويش در ديدۀ بينندگان از سيّئات اخلاقى و رذائل روحى و باطنى است.
ريا به اين معناست كه انسان نهالى را در عالم معنا، در سرزمين طاعت و عبادت، با ذوق و شوق بنشاند و براى پرورش آن متحمّل زحمت و رنج گردد، تا جايى كه نهال به رشد و كمال برسد و به محصول دادن نزديك گردد، آنگاه انسان ارّهاى تيز بردارد و بدست غير بسپارد و به او التماس و لابه نمايد كه بيا و با اين ارّه اين نهال را از ريشه و اصل قطع كن تا من از شيرينى محصول و ميوهاش محروم گردم!
آرى، چه جاهلانه است كه انسان فريضهاى از فرائض الهى را با زحمت و رنج انجام دهد و پيكرۀ عبادت را بدستور حق بسازد وطاعت و بندگى را همراه با شرايط لازم بياورد، آنگاه كه عمل مىخواهد به نقطۀ قبولى حق برسد و سبب قبولى بهشت عنبر سرشت نصيب انسان