94ابن‌اسحاق گفته است. بحيره از نظر آنها، ماده‌شترى است كه گوشش بريده مى‌شود و سوارى نمى‌دهد و پشم آن چيده نمى‌شود و جز ميهمان، از شير آن نمى‌نوشد. اين شتر را به صدقه مى‌دهند و يا براى خدايانشان نذر مى‌كنند. و سائبه شترى است كه مرد نذر مى‌كند وقتى كه از بيمارى بهبود يابد يا به مقصودى برسد آن را [ از سوارى و پشم‌چينى و شيردوشى] آزاد كند و اگر نذرش برآورده شد، ماده‌شتر يا شتر نرى را در اختيار خدايان مى‌گذارد و بدين ترتيب [ آن شتر] آزاد مى‌شود و مورد بهره‌بردارى قرار نمى‌گيرد. و «وصيلة» گوسفندى است كه مادرش در هر شكم دو بره مى‌زايد و صاحبش بره‌هاى ماده را براى خدايان و بره‌هاى نر را براى خودش مى‌گذارد؛ و چنين بره‌اى زمانى زاده مى‌شود كه در شكم مادرش، برۀ نرى هم وجود دارد و مى‌گويند: اين گوسفند [ وصيله] ، برادرش را نجات داد و برادرش هم همراه با آن آزاد مى‌شود و از آن بهره‌اى نمى‌گيرند.
اين روايت را يونس و ديگران نقل كرده‌اند.
ابن‌اسحاق گويد: وقتى خداوند پيامبر خود حضرت محمد صلى الله عليه و آله را مبعوث گرداند، اين آيه را بر وى نازل گرداند: مٰا جَعَلَ اللّٰهُ مِنْ بَحِيرَةٍ وَ لاٰ سٰائِبَةٍ وَ لاٰ وَصِيلَةٍ وَ لاٰ حٰامٍ وَ لٰكِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يَفْتَرُونَ عَلَى اللّٰهِ الْكَذِبَ وَ أَكْثَرُهُمْ لاٰ يَعْقِلُونَ 1؛ «خداوند دربارۀ بحيره و سائبه و حام حكمى نكرده است ولى كافران بر خدا دروغ مى‌بندند و بيشترينشان بى‌خردند.»
و نيز آيۀ: وَ قٰالُوا مٰا فِي بُطُونِ هٰذِهِ الْأَنْعٰامِ خٰالِصَةٌ لِذُكُورِنٰا وَ مُحَرَّمٌ عَلىٰ أَزْوٰاجِنٰا وَ إِنْ يَكُنْ مَيْتَةً فَهُمْ فِيهِ شُرَكٰاءُ سَيَجْزِيهِمْ وَصْفَهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ 2؛ «و گفتند: آن چه در شكم اين چارپايان است براى مردان ما حلال و براى زنانمان حرام است و اگر مردار باشد زن و مرد در آن مشركند. خدا به سبب اين گفتار مجازاتشان خواهد كرد. به راستى او حكيم و داناست.»
و آيۀ: قُلْ أَ رَأَيْتُمْ مٰا أَنْزَلَ اللّٰهُ لَكُمْ مِنْ رِزْقٍ فَجَعَلْتُمْ مِنْهُ حَرٰاماً وَ حَلاٰلاً قُلْ آللّٰهُ أَذِنَ