43ابراهيم بن حسين بن احمد حنفى مكى(م1099)از وى آثارى در بارۀ مكه و احكام حج ياد شده است؛از جمله: بلوغ الإرب في بيان أرض حجاز و جزيرة العرب؛ رسالة فى جمرة العقبة؛رسالة فى حكم البناء فى منى.
عبدالملك بن حسين بن عبدالملك عصامى مكى(م 1111)؛وى از مورخان مشهور اين دوره است.كتاب مشهور وى« سمط النجوم العوالي فى أنباء الاوائل والتوالي »است كه بحث خاتمه آن(كه مفصل نيز هست)در تاريخ مكه و اشراف مكه است.رساله‌اى با عنوان« منظومة فى الأماكن التي يستجاب فيها الدعاء بمكة و حواليها »نوشته است.
ادريس بن احمد بن ادريس مكى(م 1126)رساله‌اى با عنوان« الإصابة فى محلات الإجابة »در شرح منظومۀ بالا دارد.
حسن بن على بن يحيى عجيمى مكى(1049-1113)؛وى رساله‌هاى تاريخى چندى دارد كه يكى از آنها با عنوان« اتحاف الخلّ الوفي بمعرفة مكان غسل النبي صلى الله عليه و آله بعد وفاته و غاسله »است.وى كتابى با عنوان« تاريخ مكة و المدينة و بيت المقدس »دارد كه نسخه‌هايى از آن برجاى مانده است.رساله‌اى هم با عنوان« الفتح الغيبي فيما يتعلق بمنصب آل الشيبي »دارد كه نسخه آن بر جاى مانده است.(گزارش تفصيلى كتاب« تاريخ مكة و المدينة و بيت المقدس »و هم« الفتح الغيبي »او را بندر همزانى در كتاب« المنهج التاريخي لمؤرخي مكة في القرن الحادي‌عشر »صص 91-114 آورده است.)
على بن احمد بن محمد حسينى معروف به ابن‌معصوم(م 1119)از عالمان شيعۀ معروف و اديب برجسته‌اى است.دو بخش نخست كتاب او« سلافة العصر فى محاسن أعيان أهل العصر »دربارۀ عالمان مكه و مدينه و بقيۀ بخش‌ها و دربارۀ شخصيت‌هاى شهرهاى ديگر است.اين كتاب در شناخت فرهنگ اين دوره از جهات فراوانى منحصر به فرد است.گزارش تفصيلى آن در كتاب« المنهج التاريخي لمؤرخي مكة فى القرن الحادي‌عشر »صص 431-446 آمده است.
على بن تاج الدين بن تقى الدين سنجارى(م 1125)؛وى كتابى با نام« منائح الكرم بأخبار مكة والحرم »دارد كه حوادث مكه را تا سال 1124 نوشته است.نسخه‌هايى از اين