82در ده ميلى فدك. 1
ابن شبّه در باب املاك على بن ابى طالب-ع-گويد:او را در ناحيۀ فدك واديى است در حرّه كه«رعيه»خوانده مى‌شود در آن نخل و آب جارى است و آن صدقه است.
و نيز او را در ناحيۀ فدك واديى است به نام اسحن.بنى فزاره مدعى ملكيت آن و زيستن در آنجا هستند.آن ملك نيز از صدقه است و امروز در دست كارگزاران و سرپرستان صدقه مى‌باشد.
همچنين در ناحيۀ فدك مالى است به نام قصيبه.عبد الله بن حسن بن حسن آن را به دست بنى عمير از موالى عبد الله بن جعفر بن ابى طالب سپرد.آن ملك نيز امروز در دست كارگزاران صدقه است.
بكرى گويد:نزديكترين راه از مدينه به فدك از طريق نقره بر كوههايى مى‌گذرد كه آنها را حباله و قذالا گويند سپس به كوه جبار مى‌رسد و سپس يربغ و آن قريه‌اى است از آن فرزندان رضا.داراى ميوه‌ها و چشمه‌هاى بسيار،آنگاه از حره مى‌گذرد و به فدك مى‌رسد.
راه ديگر،راهى است از مدينه-از ميان ذبيان و محارب-به قصه،سپس نخل،سپس معنيه،سپس ثامليه،سپس رقمتين،آنگاه مرتفع و آنگاه فدك و سپس حراضه و خيبر و صهباء و داره. 2
ياقوت از اين مكانها فقط از يربغ و حيان نام برده.از نوشتۀ بكرى معلوم مى‌شود كه فدك در جانب جنوب شرقى خيبر و آن نزديك حرّة الرجلاء است.
در منابع،نام شمارى از اماكنى كه ميان فدك و خيبر است آمده؛چون:
1-جثا:جايى است بين فدك و خيبر،بر سر راه.
2-بديع:ناحيه‌اى است ميان فدك و خيبر،در آنجا آبها و چشمه‌سارهايى است از بنى فزاره و بنى مرّه،پس از وادى اختال و بيش از آب هجع.
3-هجع:آبى است بين خيبر و فدك.على بن ابى طالب-ع-در سريه‌اى كه به سوى سعد بن بكر مى‌رفت آنجا پايان سير او بود.
ياقوت گويد ميان معدن النّقره و فدك دو موضع است يكى وادى الفرس و ديگرى