338به نظر مى‌رسد كه توزيع طعام جار تا دورۀ اول عباسى ادامه داشته است.اصفهانى صاحب اغانى گويد كه ابن المولى مهدى را مدح گفت و ده هزار درهم و چند جامه به او عطا كرد.مسؤول جار را هم فرمان داد كه به او و خانواده‌اش در هر سال آنچه را نياز دارند بپردازند ولى ما نمى‌دانيم كه اين رسم تا كى ادامه داشته،البته بعد از عصر مهدى ديگر اشارتى به آن نشده است.
جامه
به مردم مدينه پارچه هم تقسيم مى‌شد.روايت است كه عمر بن خطاب به ميان مهاجرين بردهايى تقسيم كرد. 1محمد بن سلام جمحى گويد:براى عمر حلّه‌هايى از يمن رسيد آن‌ها را ميان اصحاب رسول الله-ص-تقسيم كرد.ابو ايوب انصارى غايب بود.عمر حلّه‌اى براى خود برداشت 2و حله‌اى براى ابو ايوب.
به نظر مى‌رسد كه بيشتر اين جامه‌ها و پارچه‌ها از باب تعهدى بود كه مردم يمن با عمر كرده بودند؛زيرا از شرايط يكى آن بود كه پارچه‌هاى بافته بدهند و اين براى ايشان آسانتر بود.
توزيع جامه در زمان عثمان هم رايج بود و ما در اين باب روايتى نقل كرديم.
اما عصر بنى اميه اشارتى به توزيع البسه نشده است.
در عصر عباسى اشارتى هست.مصعب زبيرى گويد:عبد الله بن مصعب بن ثابت در مدينه همراه مهدى بود.روزى به مجلس نشست،مردم را عطا داد.هر مرد از قريش را سيصد دينار و هفت جامه عطا كرد. 3
نيز ابو بكر بن عبد الله بن مصعب روايت كرده هارون رشيد او را گرامى مى‌داشت و كارها به او وا مى‌گذاشت.از جمله به وسيلۀ او براى مردم مدينه در سال 181 نيمى از عطا و جامه و مبلغى بيرون از عطا فرستاد.و نيز در سال 188 نصفى از عطا و جامه و مبلغى بيرون از عطا روان داشت. 4