84لاٰ تُضٰاهىٰ، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَصِيفِ شَرَفٍ لاٰ يُسٰاوىٰ، إِلىٰ مَتىٰ شبيه ندارد جانم به قربانت اى قرين شرف و بزرگوارى كه برابر ندارد، تا كى أَحٰارُ فِيكَ يٰا مَوْلاٰيَ، وَإِلٰى مَتىٰ وَاَيَّ خِطٰابٍ اصِفُ فِيكَ وَاَيَّ سرگردان تو باشم اى مولاى من، و تا كى و به چه زبانى وصف تو گويم و نَجْوىٰ، عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أُجٰابَ دُونَكَ وَأُنٰاغىٰ، عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ راز دل كنم گران و ناگوار است بر من كه پاسخ از ديگرى جز تو بشنوم و گفتگو كنم، گران است بر من كه أَبْكِيَكَ وَيَخْذُلَكَ الْوَرىٰ، عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ يَجْرِيَ عَلَيْكَ دُونَهُمْ مٰا بر تو بگريم ولى مردم تو را واگذارند، گران است بر من كه بر تو بگذرد آنچه مى‌گذرد نه جَرىٰ، هَلْ مِنْ مُعِينٍ فَأُطِيلَ مَعَهُ الْعَوِيلَ وَالْبُكٰاءَ، هَلْ مِنْ جَزوُعٍ بر ديگران، آيا كمك‌كارى هست كه با او فرياد و گريه را طولانى كنم آيا بى‌تابى هست فَأُسٰاعِدَ جَزَعَهُ إِذٰا خَلاٰ، هَلْ قُذِيَتْ عَيْنٌ فَسٰاعَدَتْهٰا عَيْنِي عَلَى كه‌چون به خلوت رود درزارى و جزع كمكش كنم آيا چشمى هست كه خار فراق در آن خليده و گريان باشد تا چشم پرخار الْقَذىٰ، هَلْ إِلَيْكَ يَاابْنَ أَحْمَدَ سَبِيلٌ فَتُلْقىٰ، هَلْ يَتَّصِلُ يَوْمُنٰا من نيز ياريش دهد، آيا اى پسر احمد بسويت راهى هست تا ديدارت كنم آيا روز جدائى ما به وعدۀ تو پيوست مِنْكَ بِعِدَةٍ فَنَحْظىٰ، مَتىٰ نَرِدُ مَنٰاهِلَكَ الرَّوِيَّةَ فَنَرْوىٰ، مَتىٰ نَنْتَقِعُ مى‌شود تا بهره مند گرديم؟كى مى‌شود كه به سرچشمه‌هاى پرآبت درآئيم و سيراب‌شويم؟ كى مى‌شود كه سيراب گرديم مِنْ عَذْبِ مٰائِكَ فَقَدْ طٰالَ الصَّدىٰ، مَتىٰ نُغٰادِيكَ وَنُرٰاوِحُكَ از آب وصل توكه تشنگى ما به‌داراز كشيد؟ كى مى‌شودكه صبح وشام را باتو بسر بريم وديده روشن‌كنيم؟