83فَتَدَلّىٰ، فَكٰانَ قٰابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنىٰ، دُنُوّاً وَاقْتِرٰاباً مِنَ الْعَلِيّ‌ِ و نزديك‌تر شد به فاصلۀ دو كمان يا نزديكتر، در نزديكى و قرب نسبت به خداى والاى الْأَعْلىٰ، لَيْتَ شِعْرِي أَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوىٰ، بَلْ ايُّ أَرْضٍ اعلى، اى كاش مى‌دانستم در چه جايى منزل گرفته‌اى و چه سرزمين و مكانى تُقِلُّكَ أَوْ ثَرىٰ، أَ بِرَضْوىٰ أَوْ غَيْرِهٰا أَمْ ذِي طُوىٰ،عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ تو را بر خود نگهداشته آيا در كوه رضوايى يا غير آن يا در ذى طوى، گران است بر من كه أَرَى الْخَلْقَ وَلاٰ تُرىٰ، وَلاٰ أَسْمَعُ لَكَ حَسِيساً وَلاٰ نَجْوىٰ، عَزِيزٌ مردم را ببينم ولى تو ديده نشوى و نشنوم از تو صدا و نه رازى، گران است عَلَيَّ أَنْ تُحِيطَ بِكَ دُونِيَ الْبَلْوىٰ، وَلاٰ يَنٰالُكَ مِنِّي ضَجِيجٌ وَلاٰ بر من كه بى من بر تو تنها بلا احاطه كند، و صداى زارى و شكوۀ من به شَكْوىٰ، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنّٰا، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ تو نرسد، جانم به قربانت اى پنهانى كه از ميان ما بيرون نيستى جانم به قربانت اى دور نٰازِحٍ مٰا نَزَحَ عَنّٰا، بِنَفْسِي أَنْتَ امْنِيَّةُ شٰائِقٍ يَتَمَنّىٰ، مِنْ مُؤْمِنٍ از نظرى كه از ما دور نيست جانم به قربانت اى آرمان هر مشتاقى كه آرزويت كنند از مردان وَمُؤْمِنَةٍ ذَكَرٰا فَحَنّٰا، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ عَقِيدِ عِزٍّ لاٰ يُسٰامىٰ، بِنَفْسِي و زنان با ايمانى كه به ياد تو ناله از دل كشند جانم به قربانت اى بسته به عزتى كه كسى برتو برترى نگيرد جانم أَنْتَ مِنْ أَثِيلِ مَجْدٍ لاٰ يُحٰاذىٰ، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ تِلاٰدِ نِعَمٍ به قربانت اى مجد و شوكت ريشه‌دارى كه همطراز ندارد و جانم به قربانت اى نعمت ديرينه‌اى كه