63فَهَبْنِي يٰا إِلٰهِي وَ رَبِّي، صَبَرْتُ عَلىٰ عَذٰابِكَ، فَكَيْفَ كه اى معبود و پروردگارم من بر عذاب تو صبر كنم اما چگونه أَصْبِرُ عَلىٰ فِرٰاقِكَ، وَهَبْنِي صَبَرْتُ عَلىٰ حَرِّ نٰارِكَ، بر دورى از تو طاقت آورم و گيرم كه اى معبود من حرارت آتشت را تحمل كنم فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلىٰ كَرٰامَتِكَ، أَمْ كَيْفَ أَسْكُنُ فِي النّٰارِ اما چگونه چشم پوشيدن از بزرگواريت را بر خود هموار سازم يا چگونه در ميان آتش بمانم وَرَجٰائِي عَفْوُكَ، فَبِعِزَّتِكَ يٰا سَيِّدِي وَمَوْلاٰيَ، اقْسِمُ صٰادِقاً، لَئِنْ با اينكه اميد عفو تو را دارم پس به عزتت سوگند اى آقا و مولاى من براستى سوگند مى‌خورم كه تَرَكْتَنِي نٰاطِقاً لَأَضِجَّنَّ إِلَيْكَ بَيْنَ أَهْلِهٰا ضَجِيجَ الْآمِلِينَ، اگر زبانم را در آنجا باز بگذارى حتماً در ميان دوز خيان شيون را بسويت سردهم شيون اشخاص آرزومند وَ لَأَصْرُخَنَّ إِلَيْكَ صُرٰاخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ، وَلَاَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بُكٰاءَ و مسلّماً چون فريادرس خواهان به درگاهت فرياد برآرم و قطعاً مانند عزيز گم‌گشتگان بر دورى تو گريه الْفٰاقِدِينَ، ولَأُنٰادِيَنَّكَ أَيْنَ كُنْتَ يٰا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ، يٰا غٰايَةَ آمٰالِ و زارى كنم و با صداى بلند تو را مى‌خوانم و مى‌گويم كجايى اى يار و نگهدار مؤمنان اى منتهاى آرمان الْعٰارِفِينَ، يٰا غِيٰاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ، يٰا حَبِيبَ قُلُوبِ الصّٰادِقِينَ، وَيٰا عارفان اى فريادرس درماندگان اى محبوب دل راستگويان و اى إِلٰهَ الْعٰالَمِينَ، أَ فَتُرٰاكَ سُبْحٰانَكَ يٰا إِلٰهِي وَبِحَمْدِكَ تَسْمَعُ فِيهٰا معبود عالميان آيا براستى چنان مى‌بينى اى منزه و معبودم كه به ستايشت مشغولم كه بشنوى در آن