43عٰافِيَتَكَ فِي أُمُورِي كُلِّهٰا، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ الدُّنْيٰا وَعَذٰابِ كارهايم عافيت مى‌خواهم و به تو پناه مى‌برم از رسوائى و خوارى دنيا و عذاب الْآخِرَةِ، وَأَعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَعِزَّتِكَ الَّتِي لاٰ تُرٰامُ وَقُدْرَتِكَ آخرت و پناه مى‌برم به ذات بزرگوارت و به عزتت كه فوق آن متصور نيست وبه قدرتت الَّتِي لاٰ يَمْتَنِعُ مِنْهٰا شَيْءٌ مِنْ شَرِّ الدُّنْيٰا وَالْآخِرَةِ وَمِنْ شَرِّ كه چيزى از آن سرپيچى نتواند، از شر دنيا و آخرت و از شرّ الْأَوْجٰاعِ كُلِّهٰا وَمِنْ شَرِّ كُلِّ داٰبَّةٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنٰاصِيَتِهٰا، إِنَّ رَبِّي تمامى دردها و از گزند هر جنبنده‌اى كه تو فرمانرواى او هستى همانا پروردگار من عَلىٰ صِرٰاطٍ مُسْتَقِيمٍ، وَلاٰحَوْلَ وَلاٰ قُوَّةَ إِلّاٰ بِاللّٰهِ الْعَلِيّ‌ِ الْعَظِيمِ، بر روش حقى است و هيچ جنبش و نيرويى نيست جز به دست خداى والاى بزرگ تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيّ‌ِ الَّذِي لاٰ يَمُوتُ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ توكل كنم بر خداى هميشه زنده‌اى كه هرگز نميرد و ستايش مخصوص خدايى است كه فرزندى وَلَداً وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ نگرفته و كسى در ملك هستى شريك او نيست و خوارى ندارد تا نيازمند ياور باشد وَكَبِّرْهُ تَكْبِيراً».

و كاملاً او را بزرگ شمار.»

پس تسبيح حضرت زهرا عليها السلام را مى‌گويى، و پيش از آنكه از جاى خود حركت كنى ده مرتبه بگو: