82شهيدان پس از مرگ اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد:
«وَ لاٰ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللّٰهِ أَمْوٰاتاً بَلْ أَحْيٰاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ * فَرِحِينَ بِمٰا آتٰاهُمُ اللّٰهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاّٰ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاٰ هُمْ يَحْزَنُونَ * يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّٰهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللّٰهَ لاٰ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ » 1
هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‌اند، مرده مپنداريد، بلكه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند. به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است، شادمانند و براى كسانى كه از پى ايشانند و هنوز به آنان نپيوسته‌اند، شادى مى‌كنند كه نه بيمى بر ايشان است و نه اندوهگين مى‌شوند. بر نعمت و فضل خدا و اينكه خداوند پاداش مؤمنان را تباه نمى‌گرداند، شادى مى‌كنند.
در اين آيات، بهره‌مندى شهيدان از نعمت‌هاى الهى و خشنودى از آنچه به دست آورده‌اند، دليل بر زندگى دوبارۀ آنان است. به راستى چگونه مى‌توان پذيرفت كسانى كه در راه دين به شهادت رسيده‌اند، پس از شهادت زنده باشند، ولى پيامبر كه آورندۀ دين و پيشواى شهيدان است، زندگى پس از مرگ نداشته باشد.
همچنين در آيۀ ديگر بر زندگى سردمداران كفر و نفاق پس از مرگ تأكيد شده است:
«وَ حٰاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذٰابِ * اَلنّٰارُ