22مى‌داد و هنگام نياز، سربازان خود را فرامى‌خواند و دستور مى‌داد و از همان جا به جبهۀ نبرد اعزام مى‌شدند.
حضرت على عليه السلام در اين مسجد بسيار دعا و نماز خوانده است. مناجات حضرت على عليه السلام در مسجد كوفه از دعاهاى معروف و زيباست.
حدود پنج سال حضرت على عليه السلام به عنوان پيشواى مسلمانان و حاكم اسلامى، مردمى‌ترين حكومت را در اين شهر داشت. مردم كوفه خاطرات زيادى با او داشتند.
سرانجام در صبحدم روز 19 رمضان سال 40 هجرى، در حال نماز، توسّط يكى از «خوارج نهروان» ضربت خورد و دو روز بعد به شهادت رسيد. وقتى به ديدار مسجد كوفه مى‌روى، در شبستان طرف قبله، محرابى كه حضرت امير عليه السلام در آن ضربت خورد و نداى «فُزتُ‌وربِ‌ّالكعبه» سر داد (يعنى: به خداى كعبه سوگند، رستگار شدم) مشخص است و ديدن آن يادآور آن فاجعۀ خونين ا ست.
دربارۀ مسجد كوفه بازهم سخن خواهيم گفت.
خوارج، از سرسخت‌ترين دشمنان متعصّب امام بودند.
بيم آن بود كه نسبت به جسد پاك آن حضرت اهانت كنند.
طبق وصيّت خود امام على عليه السلام ، تابوت جنازۀ آن حضرت را به محلّى بيرون شهر بردند كه امروز به نام «نجف» مشهور است و حدود ده كيلومتر با كوفه فاصله دارد. دفن پيكر حضرت على عليه السلام در آنجا مخفيانه انجام گرفت و جز خانوادۀ او و بعدها امامان ما از محلّ قبر، اطلاعى نداشتند. بيش از صد سال گذشت و قبر او همچنان ناشناخته بود. تا آنكه در