12امام هديه كن،
از متن‌هاى خاصّ «زيارتنامه» استفاده كن و آنها را بخوان،
سعى كن حالت تو بعد از زيارت، بهتر از قبل از آن باشد و زيارت در تو تأثير داشته باشد،
با مردم و خادمان خوشرفتارى كن،
و... برخى نكات ديگر كه به آنها «آداب زيارت» گفته مى‌شود، همه براى مراعات احترام و شخصيت آن فردى است كه به زيارتش مى‌روى. بزرگان ما و علماى دين وقتى به حرم‌ها مى‌روند، اين آداب را مراعات مى‌كنند و حالت خشوع و خضوع دارند. مهم‌تر از اصل زيارت، پيدا كردن «حال زيارت» است. اگر حال باشد، از زيارت لذّت مى‌برى و احساس شادابى روحى و نزديك شدن به خدا و پاك گشتن از آلودگى‌ها به تو دست مى‌دهد.
سعى كن هنگام زيارت، عظمت امام را در نظر داشته باشى و دلت را از محبّت او پر كنى.
بيش از آنكه به صحن و رواق و ضريح و گنبد و گلدسته فكر كنى و مجذوب و مبهوت ساختمان و جنبه‌هاى هنرى و معمارى آن شوى، به خود امام و شخصيت او و حرف‌ها و زندگى‌اش فكر كن و اينكه او چگونه بوده كه چنين مقامى پيدا كرده و تو چگونه مى‌توانى راه او را دامه دهى و پيش خدا و بندگان خوبش، عزّت و احترام داشته باشى. چون زيارت براى همين ا ست كه ما هم تربيت شويم و انسان‌هاى پاك و صالحى گرديم.
اين، نخستين قدم براى انجام يك زيارت خوب و مقبول است.