52دوست دارند، در مساجد، در مجالس، در ميهمانىها و در ميان جمعيت شركت نمىكنند؛ مكتب آنان، عزلت و گوشهگيرى و تنهايى است؛ از اين رو از جريانات و آنچه بر ديگران مىگذرد، بىخبر و غافل هستند، آنان با تنها زيستن، از بسيارى كارهاى خير، برنامههاى مثبت و پاداشهاى الهى محروم مىشوند، كه كار اين افراد برخلاف خواستۀ دين و اولياى الهى است. انسان بايد به دنبال دوستيابى و يارى رساندن به آنان كوشا، و با شركت در كارهاى خيرشان انس و الفت خود را ثابت نمايد. تنها زيستن، كار افراد بىمهر و عاطفه و خالى از محبت و مهربانى است.
سفر حج، سفر بسيار مهمى است و زائر نبايد در اين سفر از همسفران كنارهگيرى كند و تنها بنشيند و تنها به زيارت و انجام مناسك مبادرت ورزد.
زائر با انس و الفت گرفتن با همسفران به ارزشهاى ديگران آگاه مىشود، و اگر خود، فاقد آن ارزشهاست، آنها را در فرصت عظيم سفر حج در خود تجلّىمىدهد؛ زائر با الفت و مؤانست با ديگران به عيوب خود واقف مىشود و درصدد برطرف كردن آن برمىآيد.
دربارۀ انس گرفتن و الفت با ديگران، روايات بسيار مهمى از اهلبيت عصمت و طهارت: نقل شده است؛ از جمله رسول خدا(ص) فرموده: